Hoe om te kyk of die hardheidstoetser normaal werk?

Hardheidstoetser Voorsorgmaatreëls:
Benewens die spesiale voorsorgmaatreëls by die gebruik van verskillende hardheidstoetsers, is daar 'n paar algemene probleme waaraan u aandag moet gee, waaronder hieronder gelys word:
1. Die hardheidstoetser self sal twee soorte foute oplewer: een is die fout wat veroorsaak word deur die vervorming en beweging van sy dele; Die ander is die fout wat veroorsaak word deur die hardheidsparameter wat die gespesifiseerde standaard oorskry. Vir die tweede fout moet die hardheidstoetser met 'n standaardblok gekalibreer word voor meting. Vir die kalibreringsresultate van die Rockwell -hardheidstoetser word die verskil binne ± 1 gekwalifiseer. 'N Korreksiewaarde kan gegee word vir 'n stabiele waarde met 'n verskil binne ± 2. As die verskil buite die reeks van ± 2 is, is dit nodig om die hardheidstoetser te kalibreer en te herstel of na ander hardheidstoetsmetodes te verander.
Elke skaal van Rockwell -hardheid het 'n de facto -omvang van die toepassing, wat volgens die regulasies korrek gekies moet word. Byvoorbeeld, as die hardheid hoër is as HRB100, moet die HRC -skaal gebruik word om te toets; As die hardheid laer is as HRC20, moet die HRB -skaal gebruik word vir toetsing. Omdat die akkuraatheid en sensitiwiteit van die hardheidstoetser swak is wanneer die toetsreeks oorskry word, en die hardheidswaarde onakkuraat is, is dit nie geskik vir gebruik nie. Ander hardheidstoetsmetodes het ook ooreenstemmende kalibrasiestandaarde. Die standaardblok wat gebruik word om die hardheidstoetser te kalibreer, kan nie aan beide kante gebruik word nie, omdat die hardheid van die standaardkant en die agterkant nie noodwendig dieselfde is nie. Daar word gewoonlik bepaal dat die standaardblok binne een jaar vanaf die kalibrasiedatum geldig is.
2. Let op die vervanging van die kontakonderdele wanneer u die Indenter of aambeeld vervang. Nadat u dit verander het, toets dit verskeie kere met 'n staalmonster van 'n sekere hardheid totdat die hardheidswaarde wat twee keer in 'n ry verkry is, dieselfde is. Die doel is om die indenter of aambeeld en die kontakgedeelte van die toetsmasjien styf en in goeie kontak te maak, om nie die akkuraatheid van die toetsresultate te beïnvloed nie.
3. Nadat die hardheidstoetser aangepas is, word die eerste toetspunt nie gebruik wanneer begin om die hardheid te meet nie. Uit vrees vir swak kontak tussen die monster en die aambeeld is die gemete waarde onakkuraat. Nadat die eerste punt getoets is en die hardheidstoetser in die normale bedryfsmeganisme is, word die monster formeel getoets en word die gemete hardheidswaarde aangeteken.
4. As die toetsstuk dit toelaat, kies gewoonlik verskillende dele om ten minste drie hardheidswaardes te toets, neem die gemiddelde waarde en neem die gemiddelde waarde as die hardheidswaarde van die toetsstuk.
5. Vir toetsstukke met ingewikkelde vorms moet kussings met ooreenstemmende vorms gebruik word, en dit kan getoets word nadat dit reggestel is. Die ronde toetsstuk word gewoonlik in die V-vormige groef geplaas vir toetsing.
6. Voordat u laai, moet u kyk of die laaihandvatsel in die losposisie geplaas word. As u laai, moet die aksie lig en bestendig wees en nie te veel krag gebruik nie. Na die laai moet die laaihandvatsel in die losposisie geplaas word om te voorkom dat die instrument vir 'n lang tyd onder las word, wat plastiese vervorming veroorsaak en die meet akkuraatheid beïnvloed.
Vickers, Rockwell Hardness
Hardheid: dit is die vermoë van 'n materiaal om plaaslike plastiese vervorming te weerstaan, en dit word meestal gemeet volgens die inkepingmetode.
Opmerking: die hardheidswaardes kan nie direk met mekaar vergelyk word nie, en kan slegs deur die hardheidsvergelykingstabel omgeskakel word.