Hoe kan ek kyk of die hardheidstoetser normaalweg werk?

Voorsorgmaatreëls vir hardheidstoetsers:
Benewens die spesiale voorsorgmaatreëls wanneer verskeie hardheidstoetsers gebruik word, is daar 'n paar algemene probleme waaraan aandag gegee moet word, wat hieronder gelys word:
1. Die hardheidstoetser self sal twee soorte foute produseer: een is die fout wat veroorsaak word deur die vervorming en beweging van sy onderdele; die ander is die fout wat veroorsaak word deur die hardheidparameter wat die gespesifiseerde standaard oorskry. Vir die tweede fout moet die hardheidstoetser met 'n standaardblok gekalibreer word voor meting. Vir die kalibrasieresultate van die Rockwell-hardheidstoetser word die verskil binne ±1 gekwalifiseer. 'n Korreksiewaarde kan gegee word vir 'n stabiele waarde met 'n verskil binne ±2. Wanneer die verskil buite die reeks van ±2 is, is dit nodig om die hardheidstoetser te kalibreer en te herstel of na ander hardheidstoetsmetodes oor te skakel.
Elke skaal van Rockwell-hardheid het 'n de facto toepassingsgebied, wat korrek gekies moet word volgens die regulasies. Byvoorbeeld, wanneer die hardheid hoër as HRB100 is, moet die HRC-skaal vir toetsing gebruik word; wanneer die hardheid laer as HRC20 is, moet die HRB-skaal vir toetsing gebruik word. Omdat die akkuraatheid en sensitiwiteit van die hardheidstoetser swak is wanneer die toetsbereik oorskry word, en die hardheidswaarde onakkuraat is, is dit nie geskik vir gebruik nie. Ander hardheidstoetsmetodes het ook ooreenstemmende kalibrasiestandaarde. Die standaardblok wat gebruik word om die hardheidstoetser te kalibreer, kan nie aan beide kante gebruik word nie, omdat die hardheid van die standaardkant en die agterkant nie noodwendig dieselfde is nie. Daar word oor die algemeen bepaal dat die standaardblok binne een jaar vanaf die kalibrasiedatum geldig is.
2. Wanneer die indruk- of aambeeld vervang word, let op die skoonmaak van die kontakdele. Nadat dit vervang is, toets dit 'n paar keer met 'n staalmonster van 'n sekere hardheid totdat die hardheidwaarde wat twee keer agtereenvolgens verkry is, dieselfde is. Die doel is om die indruk- of aambeeld en die kontakdeel van die toetsmasjien styf vas te druk en in goeie kontak te maak, om nie die akkuraatheid van die toetsresultate te beïnvloed nie.
3. Nadat die hardheidstoetser aangepas is, word die eerste toetspunt nie gebruik wanneer die hardheid begin word nie. Weens vrees vir swak kontak tussen die monster en die aambeeld, is die gemete waarde onakkuraat. Nadat die eerste punt getoets is en die hardheidstoetser in die normale werkingsmeganismetoestand is, word die monster formeel getoets en die gemete hardheidswaarde aangeteken.
4. Indien die toetsstuk dit toelaat, kies gewoonlik verskillende dele om ten minste drie hardheidswaardes te toets, neem die gemiddelde waarde en neem die gemiddelde waarde as die hardheidswaarde van die toetsstuk.
5. Vir toetsstukke met komplekse vorms moet kussings van ooreenstemmende vorms gebruik word, en hulle kan getoets word nadat hulle vasgemaak is. Die ronde toetsstuk word gewoonlik in die V-vormige groef geplaas vir toetsing.
6. Voordat u laai, kyk of die laaihandvatsel in die aflaaiposisie geplaas is. Tydens die laai moet die aksie lig en bestendig wees, en moenie te veel krag gebruik nie. Na die laai moet die laaihandvatsel in die aflaaiposisie geplaas word om te verhoed dat die instrument vir 'n lang tyd onder las is, wat plastiese vervorming veroorsaak en die meetnauwkeurigheid beïnvloed.
Vickers, Rockwell-hardheid
Hardheid: Dit is die vermoë van 'n materiaal om plaaslike plastiese vervorming te weerstaan, en dit word meestal gemeet deur die indrukmetode.
Let wel: Die hardheidswaardes kan nie direk met mekaar vergelyk word nie en kan slegs deur die hardheidsvergelykingstabel omgeskakel word.